Argentijnse muggen zoemen niet

Het is nog zomer in Buenos Aires, ondanks de herfst die voor de deur staat. Strakblauwe hemel en een brandende zon. En muggen. Daar was ik niet echt op voorbereid. En het bijzondere aan de Argentijnse mug is; ze zoemen niet. Ik weet nog niet zo goed of ik daar nu blij mee ben of niet. Aan de ene kant wordt je niet nachtenlang wakker gehouden door dat eeuwige gezoem. Aan de andere kant wordt je óók niet gewaarschuwd. Heel sneaky als je het mij vraagt.

Genoeg over De Mug. Er is meer in het 'Parijs van het zuiden' zoals Buenos Aires ook wel genoemd wordt. Het is een fantastische stad, ruim opgezet, met veel parken en grote straten. Een mix van New York, Parijs en iets Latijns Amerikaans. Ik heb me vooral vermaakt met het observeren van de mensen hier. Het is verwarrend, sommige hebben een typische indiaanse look die ik ken van de Maya's in Mexico. Donker, klein en vaak een wat hoekig voorkomen. Maar zoals de stad een mix is van Europa en Latijns Amerika, zijn de mensen dat ook. Dus ook Italiaanse trekken en Spaanse en Franse afkomsten zie je terug. Een uitgesproken mooi volk is het geloof ik niet, ik ben er nog niet helemaal uit. Wat wel vaststaat is dat ze erg vriendelijk zijn (tegen mij dan, tot nu toe..).

Na aankomst vrijdagmorgen bleek het appartement waar ik met twee andere Nederlandse meisje zou gaan wonen nog niet beschikbaar. Ik kon gelukkig tijdelijk bij een van hen, Amber, logeren in haar éénpersoonappartementje dat ze had gehuurd tot ons gezamelijke appartement vrijkwam. Dat betekent dat ik al 4 dagen 24/7 met haar op stap ben aangezien er ook maar één sleutel van het appartement is. Zij zit hier al een maand dus haar programma verschilt nogal van dat van mij. Een wat onrustig begin dus, omdat we ook niet weten
wanneer we nu wél erin kunnen. Het zou vandaag zijn, maar met onze tassen gepakt klaar voor vetrek ging de telefoon: er was een lekkage die moest worden gerepareerd. Ja ja. Ons geduld wordt dus nog op de proef gesteld en maak ik meteenmkennis met de Argentijnse werkwijze als het gaat om afspraken. Ben benieuwd hoe dat zal zijn tijdens het onderzoek dat ik voor Unilever ga doen.

Woensdag heb ik mijn eerste afspraak (die ook alweer de nodige keren is verzet overigens)om kennis te maken. Ik ben erg benieuwd en heb veel zin om écht te beginnen. Ik kan nu nog zo weinig omdat studeren in mijn huidige verblijfplaats verre van ideaal is.

Toen ik tijdens een van mijn dwaaltochten door de stad op een terrasje een colaatje met uitlaatgassen bestelde raakte ik aan de praat met een Ecuadoriaanse tequila verkoper (?!) die het hele continent doorreisd om tequila aan de man te brengen. We hebben een hele tijd zitten praten over Buenos Aires, Latijns Amerika, De Argentijn -voor zover die bestaat- en de verhoudingen met Europa, de invloed die er toch wel duidelijk is, en hoe mensen daar tegen aan kijken. Net een dag aangekomen realiseerde ik mij niet dat De Antropoloog geen enkel dagje vrij heeft eigenlijk, ook al is mijn onderzoek bij Unilever, en baalde ik dat ik pas thuis alles wat ik had gehoord kon opschrijven. Dat boekje gaat nu dus altijd mee.

Het is nog erg wennen en zoeken in deze stad. Ik ga me er zeker thuis voelen denk ik, tussen de wolkenkrabbers, de boomrijke brede straten, koloniale gebouwen, hippe bars en de vele parken. Het is nog niet helemaal echt begonnen voor mn gevoel, maar zodra ik ben verhuisd en het Unilever kantoor van binnen heb gezien zullen de dingen er weer anders uit gaan zien..